Brooke

Ik keek naar het bord aan de kant van de weg wat duidelijk aan vervanging toe was. De letters waren al wat aan het afbladderen. Camp Redmont, stond er in vale rode letters op een bord dat ooit wit was geweest, maar nu meer gebroken beige was. Ik zuchtte even. 'Kunnen we niet gewoon terug gaan?' probeerde ik nog eens, maar ik wist het antwoord al toen ik de vraag had gesteld. 'Ach, Brooke. Het wordt hartstikke leuk. Ik weet het zeker.' zei mijn moeder met ontzettend irritante vrolijke grijns op haar gezicht. Ze had zich omgedraaid in haar stoel en keek me enthousiast aan. 'Kijk dan naar al die bomen! En dat meertje waar we net langs reden. Het is toch helemaal geweldig!' zei ze vrolijk. 'Hmmhm.' mompelde ik maar. Ik voelde hoe er iets trilde in de zak van mijn rokje en haalde mijn Blackberry tevoorschijn. Hé, schat. Alles oké daar? Ik mis je nu al. -Mason. Ik was blij met deze kans op een beetje afleiding en begon haastig een smsje terug te typen. Ik zag vanuit mijn ooghoeken dat mijn moeder even met haar ogen rolde toen ze zag wat ik aan het doen was, maar ik trok me er niks van aan. Toen ik het berichtje had verzonden kwam de auto met een schok tot stilstand. 'Zo. We zijn er.' zei mijn vader nogal overbodig. Hij deed de deur open en stapte uit, net als mijn moeder. Ik maakte rustig mijn gordel los en streek wat haar uit mijn gezicht. Ik deed zo langzaam mogelijk de deur open en stapte voorzichtig uit de auto. De hakken van mijn Gucci pumps zakten twee centimeter weg in de onvaste grond onder me. Ik slikte even en keek om me heen. Overal liepen kleine kinderen die schreeuwden om aandacht en die achter elkaar aan renden. Er waren ook mensen van mijn leeftijd die bij elkaar stonden en vrolijk met elkaar praatten. Iedereen leek het ontzettend leuk te vinden om hier te zijn. De zon scheen recht in mijn gezicht, maar ik wist dat het net geregend had. Daarom was de grond waarschijnlijk ook zo modderig. Ik zocht in mijn tasje en uiteindelijk had ik mijn kleine tube ontsmettingsmiddel gevonden. 'Brooke.' zei mijn moeder streng en ze pakte het flesje uit mijn hand. 'Ik dacht dat we een afspraak hadden gemaakt.' Ik keek haar even nors aan en slikte toen. Geen ontsmettingsmiddel. Geen overdreven gedrag. Want nee, modder was niet vies. Het was natuur. Het was natuur en ik moest leren dat natuur niet vies was, maar dat het bij de wereld hoorde. Als ze toch eens wisten hoeveel bacteriën er hier door die modder kropen. En beestjes. En bacteriën op die beestjes. Ik rilde eventjes en zette de gedachte zo goed mogelijk uit mijn hoofd. Mijn vader had ondertussen mijn koffers al uit de auto geladen. Er kwam een jongen op ons afgelopen. Hij was lang, breed en blond. Ik trok mijn wenkbrauw goedkeurend op. Hij zag er erg goed uit. 'U bent de familie..' hij bladerde door zijn notitie blok. 'Williams?' zei hij op een vragende toon. Mijn vader knikte en glimlachte zijn verschrikkelijke, vrolijke glimlach. 'Dan ben jij Brooke.' zei hij en hij richtte zich tot mij. 'Ja. Helemaal.' zei ik met een glimlachje. Hij stak zijn hand naar me uit en keek me vriendelijk aan. Ik keek naar de hand. Er zaten rauwrandjes onder zijn nagels en eigenlijk waren zijn handen over het algemeen nogal viezig. Ik keek even snel naar mijn moeder en pakte toen snel de hand aan. 'Ik ben Matthew Bennett.' hij liet mijn hand weer los en ik veegde de mijne onopvallend af aan mijn rokje, bij gebrek aan beter. 'Ik kampeer hier zelf ook, maar vandaag help ik nog mee met de voorbereidingen. Brooke Williams.. Je zit in hut 11. De Libelle. Het is rechtdoor over het pad, en dan de derde aftakking rechts. Om elf uur verwachten we je in de kantine, zodat we je alle regels nog eens kunnen vertellen. Nu heb je eerst tijd om je spullen naar je hut te brengen.' besloot hij zijn praatje en hij glimlachte even. Ik wist niet echt wat ik moest zeggen en ik mompelde dan ook maar een bedankje. 'Dan zie ik je om elf uur.' Hij stak zijn hand nog even op als een groet toen hij wegliep naar het volgende groepje. 'Oké. Nou. Op naar de Libelle!' zei mijn vader enthousiast, en hij pakte twee van mijn koffers vast. Op naar de Libelle.. Wat een feest.