Brooke

Hoe durfde ze. Dit zou ik haar nog betaald zetten, als ze dat maar wist. Woest keek ik in de kleine, vieze spiegel die aan de muur hing. Er zat zoveel vuil op dat ik nauwelijks de kleur van mijn ogen kon bepalen. Walgend keek ik weg en liep ik naar mijn koffer. Ik ging op het harde, krakende bed zitten waar ik na deze nacht een enorme rugpijn aan over had gehouden en zocht mijn handspiegel. Ik had wallen onder mijn ogen. Wat had ik anders ook kunnen verwachten. Een goede nachtrust was natuurlijk te veel gevraagd. Ik bracht nauwkeurig wat camouflage crême aan onder mijn ogen en ik deed de rest van mijn make-up. Daarna deed ik een haarband in mijn haar en bond ik de rest vast in een strakke staart. Ik zocht in mijn koffer naar de korte donkerbruine rok van Armani en zocht een lichtbruin hemdje uit met daaroverheen een donkere gilet. Uiteindelijk trok ik een paar sneakers van Gucci aan. De enige sneakers die ik had en eigenlijk vond ik ze afschuwelijk, maar ik was er gisteren wel achter gekomen dat pumps hier geen goed idee waren. Ik zuchtte even en bleef nog een paar seconden met mijn ogen gesloten op het bed zitten. Ik liet mijn hoofd langzaam in mijn handen zakken en haalde een paar keer diep adem. Nog maar acht weken. Acht weken en dan is het allemaal voorbij. Rustig maar Brooke. Je kunt dit. Nog maar acht weken. Mijn maag begon geluiden te maken en ik bedacht me dat het waarschijnlijk een goed idee zou zijn om ontbijt te gaan halen, al had ik dat idee met enorm veel tegenzin. Ik opende langzaam mijn ogen en keek door mijn gespreide vingers naar de overkant van de hut. Recht naar Eve's tas die nog opengeritst naast haar bed stond. Er was een zwarte bh zichtbaar die een klein beetje over de rand naar buiten stak. Eigenlijk verbaasde het me dat ze er een nodig met zo'n platte voorkant. Ik schoot opeens rechtovereind. Dat was het. Zo kon ik haar terugpakken voor die ontzettend nare streek die ze net met me had uitgehaald. Ik greep een plastic tasje dat in mijn koffer zat en liep naar de tas. Na een tijdje had ik al het ondergoed dat ik kon vinden uit de tas gevist en in het tasje gestopt. Mijn mondhoeken kropen omhoog in een gemene glimlach. Dit zou haar wel een lesje leren.
Toen ik onderweg was naar buiten kwam ik erachter dat er niemand meer buiten was. Gelukkig. Iedereen was vast al aan het ontbijten. Dat gaf me een geweldige kans. Aan de rand van het hoofdpad stonden ontzettend veel bomen. Ik haalde voorzichtig een bh uit het tasje en liep naar de dichtstbijzijnde boom. Ik kon net bij de onderste takken en hing de bh daar netjes aan. Zo. Nu de rest nog. Zo ging het door tot het tasje leeg was. Ik gooide de tas in een container die naast het pad stond en ik draaide me nog een keer om om naar het resultaat te kijken. Aan elke boom hing wel een stuk ondergoed van Eve. Soms zelfs twee stukken. En iedereen die straks de onbijtzaal uit zou lopen zou daar een perfect zicht op hebben. Ik moest mijn best doen om mijn gezicht weer te ontspannen en ik draaide me weer om naar de onbijtzaal en liep ernaartoe. Zo. Dit zou een interessante dag worden.