Matthew

Ik duwde de deuren naar de keuken over en keek de ruimte even door. Ik was zo te zien nog net op tijd. Gary was net de overgebleven broodjes aan het verzamelen om ze weg te gooien of aan de eenden in het meer te geven. "Gary wacht! Er is nog een meisje dat geen ontbijt heeft gehad. Kan ik nog een paar broodjes pakken?" zei ik, terwijl ik mijn hand op zijn schouder legde. Gary keek me even aan en knikte toen  terwijl hij zijn schouders ophaalde. "Ga je gang." zei hij. "Maar zeg wel dat ze de volgende keer op tijd moet zijn, anders moet ik straks nog standaard iets voor haar achterhouden." "Ja, dat zal ik haar zeker zeggen." zei ik. Ik pakte een paar broodjes van de stapel en gooide er gauw wat ham en kaas tussen. Zo. Hier moest Brooke het maar mee doen. Ik greep ondertussen nog een van de plastic bordjes en legde de broodjes daar op voordat ik weer door de deuren de eetzaal in liep. Er waren al veel mensen vertrokken om het terrein nog beter te verkennen. Vandaag was het meer toegankelijk voor iedereen en veel kampers maakten daar dankbaar gebruik van. Ik liep naar de tafel waar Roan, Lucas, Eve, Florence en nu ook Brooke geduldig zaten te wachten. Ik zette het bord met de broodjes met een elegante zwaai voor haar neer. Ze keek alsof ik haar net een bord met vliegenpoep had voorgeschoteld. "Meer is er niet." zei ik dan ook maar. Zonder verder nog iets te zeggen begon Brooke met een zuinig gezicht de broodjes te eten. Ik haalde mijn schouders even op en ging toen op de lege stoel naast Florence zitten. Brooke zat nu namelijk op mijn plek. "Wat voor avonturen zijn er vandaag te beleven, Matt-man?" zei Roan terwijl hij vrolijk met zijn vingers op de tafel tikte. Ik zag hoe Brooke er soms een geïrriteerde blik op wierp. "Ehm.. Nou. We kunnen ons vandaag inschrijven voor de zeilwedstrijd van overmorgen. Verder is vandaag nog een activiteitloze dag waar je een beetje kun gaan zwemmen en genieten van de omgeving. Er zijn ook fietsen te leen en dat soort dingen. Morgen begint het pas écht. Dan is er wedstrijd waarin de jongens tegen de meisjes strijden in allerlei leuke spelletjes." "Nou, we weten allemaal wie dat gaat winnen." zei Eve met een grijns. Ik glimlachte. Op dat moment kwam er een groep giechelende meisjes de zaal binnen. Ze liepen naar een tafel waar nog wat meer meisjes zaten en begonnen luid lachend iets onverstaanbaars te vertellen. "Het lijkt erop dat er buiten iets grappigs aan de hand is." zei ik. Ik keek naar de deur, maar er was daardoor nog niets te zien. Ondertussen had Brooke haar broodjes op. "Zo. Ik ben klaar." zei ze met een poeslief stemmetje terwijl ze haar haren uit haar gezicht veegde. "Nou, laten we dan maar kijken wat de reden is voor het gelach van die meiden daar." zei Roan met een grijns. Hij had er duidelijk veel zin in. Hij sprong overeind en ook Lucas was nu opgestaan. Florence en Eve waren ook opgestaan en met z'n allen liepen we naar de deur.