Florence

Ik huppelde een stuk sneller dan de Blonde Prinses, dus ondanks mijn achterstand duurde het niet lang voor ik haar silhouette in het bos zag. Ik boog naar haar toe en legde mijn hand op haar opgetrokken schouder. Er ging een lichte schok door haar lichaam, en ze draaide zich met een ruk om. "Oh... Jij bent het." zei ze met samengetrokken wenkbrauwen. "Het is gevaarlijk om zonder zaklantaarn rond te lopen in het bos." zei ik ernstig. "Weet je nog wat de Sinaasappeljongen zei over leeuwen en tijgers? Ze zullen weg blijven zo lang je een zaklantaarn heb. Dan denken ze dat het vuur is. Maar als je geen zaklantaarn hebt vinden ze je zo. Ze ruiken je vlees." Ik dacht even na over mijn woorden en ging toen verder. "Of wilde je juist dat ze je vonden? Het zijn natuurlijk erg mooie dieren. Dat vind ik erg dapper van je, Prinses." De Blonde Prinses stond abrupt stil en trok de zaklantaarn uit mijn hand. De felle lichtbundel scheen in mijn gezicht, en ik kneep mijn ogen halfdicht. "Hou toch eens op met dat wazige gedoe. Er zijn helemaal geen tijgers en leeuwen. Dat zei Roan alleen maar om die kinderen bang te maken. Niet te geloven dat je daar in trapte." Ik keek De Blonde Prinses vol bewondering aan, voor zover dat ging met de zaklantaarn op me gericht. Zij was echt nergens bang voor! Ze geloofde niet eens dat er tijgers en leeuwen waren, en als ze er waren, zou zij ze vast met haar blote handen verslaan. Ik glimlachte bij die gedachte. Leeuwen of geen leeuwen, bij de Blonde Prinses was ik veilig. Ze draaide zich om, en begon weer te lopen. De zaklantaarn verlichtte het pas naast mijn voeten. Ik versnelde even mijn pas om haar bij te houden. "Zeg Prinses?" vroeg ik toen ik naast haar liep. "Ik ben geen prinses." zei de Prinses. Ik haalde mijn schouders op. "Je lijkt op een prinses. Net zo trots en elegant." De Prinses zuchtte. "Whatever." "Ehm... Mag ik je hand vasthouden?" De Blonde Prinses keek me even aan. "Hoe bedoel je?" Ik stak mijn hand uit. De Prinses trok haar neus op. "Nee bedankt." zei ze toen. Ik haalde mijn schouders op. "Oké." Het was ook wel logisch. Als er toch een leeuw of tijger kwam moest ze haar handen vrij hebben om het beest af te weren. We liepen zwijgend verder naar De Libelle, zonder nog wilde beesten tegen te komen. Blijkbaar waren we omgelopen, want de Eerste Vrouw was er al, toen we aankwamen. Maar ze was natuurlijk ook de Eerste Vrouw. Misschien was ze wel altijd overal als eerste. "Ik was al bang dat jullie waren opgegeten door de leeuwen waar Roan het over had." zei ze glimlachend. De Blonde Prinses zuchtte opnieuw en liet zich op haar bed vallen. "Welnee." zei ik zachtjes. "Ik had de Blonde Prinses om me te beschermen." De Eerste Vrouw begon hard te lachen. "Ja, die houdt alle andere katachtigen wel op afstand." zei ze zachtjes, zodat De Blonde Prinses haar niet hoorde. Ik vroeg me af wat ze bedoelde, maar vroeg er niet naar. In plaats daarvan trok ik mijn kleren uit en mijn pyjama aan. Ik borstelde mijn haren uit en ging in bed liggen. Mijn haar rook heerlijk naar vuur. Ook de anderen lagen inmiddels in bed. "Jongens..." zei ik zachtjes. Toen besefte ik me dat er zich in de hele kamer geen enkele jongen bevond. "Meisjes..." zei ik daarna, maar dat klonk nogal raar, dus zei ik toch nog een keer "Jongens..." De Eerste Vrouw lachte zachtjes. "Wat is er?" vroeg ze vriendelijk. "Ik vond het heel leuk vandaag." zei ik, terwijl ik de dekens over mijn kin trok. "Ik ook hoor, Florence." zei de Eerste Vrouw. De Blonde Prinses snoof luid. "Gaan jullie de hele nacht praten? Ik probeer te slapen." "Weltrusten Prinses." zei ik zachtjes, en ik dacht nog even na over donuts en vlinders voor ik met een glimlach op mijn gezicht in slaap viel.