Eve

Het eerste wat ik zag toen we buiten kwamen was dat de oren van Lucas, die voor me liep, een diep scharlakenrode kleur kregen. Toen ik zag waar hij naar keek moest ik ook een giechel onderdrukken. De bomen om het hoofdgebouw heen hingen vol met ondergoed. Ik vroeg me af of dit één van die practical jokes was waar Matthew het over had. Best geniaal, die moest ik onthouden. Wel had het onfortuinlijke slachtoffer van deze practical joke een goede smaak, besloot ik, terwijl ik goedkeurend de zwarte kanten slipjes bekeek. Hé, precies datzelfde zwarte kanten slipje had ik ook. En die zwart-met-bordeauxrode balconnette-beha had ik ook! Wacht eens even... Een onaangenaam warme gloed trok over mijn gezicht terwijl ik mijn ondergoed in alle bomen herkende. "Wat mooi..." mijmerde Florence. "Het is net een kerstboom. Of een kunstproject. Op mijn oude basisschool was altijd een boom die vol hing met sportschoenen... Maar dit is eigenlijk veel mooier. Het doet me denken aan spinnewebben, maar dan duister..." "Florence." mompelde ik met opeengeklemde kaken. "Wil je alsjeblieft je mond dichthouden?" Achter me proestte Roan het uit. "Hé Eve, is dit jouw ondergoed? Is dit wat je bedoelde met practical jokes, Matt-man." Met een ruk draaide ik me om en greep Roan bij zijn kraag. "Hou je smoel, rooie. Help me liever met het opruimen van deze puinhoop." Roan deed een scheve grijns. "Wil je dat ik je ondergoed verzamel? Wauw, dit is net Pasen, maar dan beter." Ik schudde mijn hoofd, en viste het dichtsbijzijnde slipje uit de boom. Daarna begon ik links en rechts beha's en strings uit bomen te plukken. Ik negeerde de lachende kampgenoten die zich nog steeds op het pleintje verzamelden. Toen ik het laatste stuk ondergoed te pakken had en met mijn armen vol lingerie het bos in stormde zag ik een stukje verderop dat het blonde kreng vanaf een afstandje had staan toekijken. Het liefst wilde ik haar naar de strot vliegen, maar dan zou al mijn ondergoed op de grond vallen, en ik had weinig zin om weer alles bij elkaar te gaan rapen. In plaats daarvan gaf ik haar mijn allervuilste blik. "Ik heb ooit iets in de Cosmopolitan gelezen over vrouwen die zwarte lingerie dragen." zei ze met een zelfvoldane grijns. "Die zijn kennelijk seksueel gefrustreerd." Een kreet van woede ontsnapte mijn keel. "Ja, heel leuk Barbie." snauwde ik. "Maar ik hoop dat je je realiseert wat je gedaan hebt, en ik hoop dat je klaar bent voor de gevolgen. Je hebt deze veldslag misschien gewonnen, maar de oorlog is pas net begonnen, want dat is wat dit is, Brooke." Ik spuugde op de grond voor haar voeten. "Dit. Is. Oorlog." Brooke glimlachte onschuldig en zette een stapje in mijn richting, voorzichtig om mijn klodder speeksel te ontwijken. "Laat maar komen." zei ze zachtjes, voordat ze zich omdraaide met zo'n snelheid dat haar lange blonde haar me nog net niet in mijn gezicht mepte, en weer richting de hut flaneerde.